Het is al even geleden, maar zaterdag hadden we een klein tripje naar Rekken. Waarom? Nou om bij de fietsenmaker aldaar, ergens ver in de binnenlanden (maar ach is alles in Rekken dat niet) een fiets te gaan kijken om eventueel aan te schaffen voor mijn werk.
Midden in koffietijd stuiteren wij die beste man naar binnen, waar dus de hele familie gezellig buiten onder een parasolletje aan een bakkie met koekje zat. Afijn, meneer de fietsenmaker, waarvan ik de naam even kwijt ben, hielp ons heel vriendelijk en een rondje fietsen later op een tweedehands Sparta (kostlelijk maar als ie maar goed fietst hé) is de deal beklonken. Hun nemen mijn ouwe Gazelle over en met 80 euries bijleggen, mag is de Sparta weer achter op onze rode autootje binden. Maar er zit een rokzadel op die even wordt vervangen voor een 'gewone'.
En wat doe je als je staat te wachten?
Midden in koffietijd stuiteren wij die beste man naar binnen, waar dus de hele familie gezellig buiten onder een parasolletje aan een bakkie met koekje zat. Afijn, meneer de fietsenmaker, waarvan ik de naam even kwijt ben, hielp ons heel vriendelijk en een rondje fietsen later op een tweedehands Sparta (kostlelijk maar als ie maar goed fietst hé) is de deal beklonken. Hun nemen mijn ouwe Gazelle over en met 80 euries bijleggen, mag is de Sparta weer achter op onze rode autootje binden. Maar er zit een rokzadel op die even wordt vervangen voor een 'gewone'.
En wat doe je als je staat te wachten?
Nou dacht Frank: er staat een hele mooie rode bakfiets van bakfiets.nl en daar wil ik best even een proefritje op maken, mag dit? Tuurlijk mag dat!
4 minuutjes later zit Luuk mooi in de bak vast in de gordels en fietst Frank prinsheerlijk het pad af en de weg op. Een paar minuutjes later is ie vol enthousiasme weer terug, want hij fietst heerlijk!!!
Tja dan kan ik natuurlijk niet achter blijven, en eerlijk is eerlijk zo'n bakfiets leek mij ook helemaal geweldig. Dus vol goede moed stap ik op en met een klein duwtje, want zo'n bak voor je stuur is best zwaar, fiets ik over het pad richting weg. Langs het pad ligt een stuk gras waarop meerdere auto's stonden geparkeerd waaronder de onze en een mooi groen Twingo.
Langs dat stuk gras loopt de weg ook ietsje schuin af, en nou voelen jullie hem misschien al aankomen. Terwijl ik erlangs fiets (of dat dus probeer te doen) houd ik de bakfiets niet meer weg op de weg en rijd recht op de Twingo af!
AAAAARGHHHHH!!!!!!!
Net op tijd trek ik vol aan de handrem en net 2 cm van de zijportier van de Twingo sta ik stil.
Pfoehee! Ik stap direct af met trillende knietjes en handen. Ik roep direct Frank die echt niet snapt wat er loos is en aankomt lopen. Ik leg uit wat er gebeurde en hij lacht me nog net niet uit (nouja eigenlijk wel, maar hij is zo slim om dit niet recht in mijn gezicht te doen)
Maar oke ik ben niet voor een gat te vangen en wil het nog eens proberen. Foutje bedankt, want nog geen 2 meter verder gebeurt hetzelfde (gelukkig zonder auto's in de buurt) en sta ik weer in het gras. Oke-oke doordat ik Frank zo makkelijk zag wegfietsen ging er eerlijk gezegd vanuit dat het niet heel moeilijk kon zijn. Maar ik vergat toch even dat het zwaarste deel voor aan je fiets zit ipv van achter zoals met een fietskar en dat je zwaartepunt dus voor ligt, en je een veel grotere draaicirkel hebt.
Ik had ook beter moeten weten. Ken je die leuke winkelwagentje in de vorm van een autootje zoals ze die bij sommige supermarkten als ook de Ikea hebben? Nou die dingen probeer ik dus ook al angstvallig te vermijden (helaas dat we bij de Ikea altijd wel het haasje zijn) want echt waar, zie je me daar mee lopen, kom dan niet in de buurt als je knieën en enkels je lief zijn, want sturen kan ik daar dus ook echt niet mee!
Kortom, gelukkig past er geen bakfiets door onze steeg/poort. Want als het leven van mijn kindjes me lief is, moeten ze nooit bij mamma in een bakfiets!
Tja dan kan ik natuurlijk niet achter blijven, en eerlijk is eerlijk zo'n bakfiets leek mij ook helemaal geweldig. Dus vol goede moed stap ik op en met een klein duwtje, want zo'n bak voor je stuur is best zwaar, fiets ik over het pad richting weg. Langs het pad ligt een stuk gras waarop meerdere auto's stonden geparkeerd waaronder de onze en een mooi groen Twingo.
Langs dat stuk gras loopt de weg ook ietsje schuin af, en nou voelen jullie hem misschien al aankomen. Terwijl ik erlangs fiets (of dat dus probeer te doen) houd ik de bakfiets niet meer weg op de weg en rijd recht op de Twingo af!
AAAAARGHHHHH!!!!!!!
Net op tijd trek ik vol aan de handrem en net 2 cm van de zijportier van de Twingo sta ik stil.
Pfoehee! Ik stap direct af met trillende knietjes en handen. Ik roep direct Frank die echt niet snapt wat er loos is en aankomt lopen. Ik leg uit wat er gebeurde en hij lacht me nog net niet uit (nouja eigenlijk wel, maar hij is zo slim om dit niet recht in mijn gezicht te doen)
Maar oke ik ben niet voor een gat te vangen en wil het nog eens proberen. Foutje bedankt, want nog geen 2 meter verder gebeurt hetzelfde (gelukkig zonder auto's in de buurt) en sta ik weer in het gras. Oke-oke doordat ik Frank zo makkelijk zag wegfietsen ging er eerlijk gezegd vanuit dat het niet heel moeilijk kon zijn. Maar ik vergat toch even dat het zwaarste deel voor aan je fiets zit ipv van achter zoals met een fietskar en dat je zwaartepunt dus voor ligt, en je een veel grotere draaicirkel hebt.
Ik had ook beter moeten weten. Ken je die leuke winkelwagentje in de vorm van een autootje zoals ze die bij sommige supermarkten als ook de Ikea hebben? Nou die dingen probeer ik dus ook al angstvallig te vermijden (helaas dat we bij de Ikea altijd wel het haasje zijn) want echt waar, zie je me daar mee lopen, kom dan niet in de buurt als je knieën en enkels je lief zijn, want sturen kan ik daar dus ook echt niet mee!
Kortom, gelukkig past er geen bakfiets door onze steeg/poort. Want als het leven van mijn kindjes me lief is, moeten ze nooit bij mamma in een bakfiets!
