Boodschappen doen.

Gisteren dacht ik eventjes boodschappen te gaan doen met Luuk, Nina en Tygo. Nu ben ik al 3 jaar moeder, dus ik zou ondertussen beter moeten weten. Even is een Utopie als je je kind(eren) meeneemt naar de supermarkt. Wat je in je 1tje binnen een half uurtje zou kunnen, wordt met 3 kids al gauw anderhalf uur! (een half uur extra voor ieder kind??)

Het begint al met het startklaar maken van de kroost:
Eerst plassen. "Nee mamma ik hoef niet." "Jawel Luuk je moet even gaan, want in de winkel hebben ze geen wc." (tuurlijk wel, maar ik heb er geen behoefte aan om in iedere supermarkt de toilet van binnen te zien, en als hij maar een beetje op mij lijkt dan loopt het daar wel op uit.)

Dan sokken en schoenen aan. "Mamma het lukt niet!" "Probeer het maar even Luuk dan kan mamma Nina de schoenen aandoen" (die dus ondertussen Nina mee? Nina mee? Ook soenen aan? achter me aan loopt te dribbelen, want stel je voor dat mamma je vergeet hé.)

Dan jassen zoeken. (natuurlijk nergens te vinden want die liggen ergens in de berg jassen/tassen/vesten, in de overvolle gang.) en aantrekken. Nina we gaan nu! Dus nu hierkomen en jas aan anders mag je niet mee. Mamma telt tot 3....... 1, 2, 3 en aan het eind kun je haar alsnog ergens uit de kamer plukken om haar onder dwang haar jas aan te doen. (wie was er ook alweer bang om vergeten te worden??)

Boodschappentas en handtas meegraaien en owja vooral Tygo niet vergeten die ook nog in de maxi-cosi gezet moet worden (en die natuurlijk ook ergens vestopt is in de gang)

Op weg naar de auto. "Nee Luuk en Nina deze kant op! Naar de auto toe, Nee we gaan niet met de fiets. " "Mamma kan geen handje geven want mamma heeft de handen al vol." "Op de stoep wachten, ja kom maar in de auto, we gaan!" (héhé iedereen zit vastgesnoerd we kunnen gaan, niks vergeten? kids bij me/ Portemonnee en tas? Mooi!)

Eenmaal bij de winkel gaat alles wat soepeler. Nina in de kar, Tygo in de ringsling en Luuk loslopend. Oké er belandt wel eens wat in de kar wat er niet in hoort, maar dat zet ik wel weer terug. "Nee Nina, geen potjes uit de schappen pakken! Ik zet je wel in het midden van het gangpad, ow we staan in de weg? Sorry ik zal haar even aan de kant zetten. Nina leg de koek maar weer terug (mmmm hoezo eenmaal in de winkel loopt alles soepeler??)

Alles in de kar? Betalen maar. Lekker in de rij wachten met ongeduldige kinderen, want jaha van het kassameisje krijgen ze een snoepje! En welk kind staat dan niet braaf te wachten? Eindelijk ben ik aan de beurt. Betalen en dan de beloning voor de kids. "
"Tot ziens!" roept het meisje enthousiast en gaat de volgende klant helpen. O, o! geen snoepje! Brullen!!!! Nee Luuk, soms krijg je geen snoepje, Nee mamma gaat er niet om vragen! (of zou ik dat dan toch moeten doen? want dit is natuurlijk wel hun schuld, de ene keer wel, de andere keer wel, en wie zit er met de gebakken peren? Juist de ouders. Grrrrr!)
"Mamma heeft rozijntjes gekocht die krijg je als we thuis zijn. Nee echt waar schat, maar dan moet je wel nu je traantjes drogen. Grote jongen hoor!

Eindelijk thuis! RUST!!! O nee, ik ben alleen wie moet er ook alweer eten koken? Ik dus................. Lang leve kant en klaar poffertjes.
Euh, waarom hadden we ook alweer boodschappen gedaan??

Volksfeest

Vrijdag en Zaterdag was het dan zover, het jaarlijks volksfeest van Winterswijk.

Nu weet iedere ouder, dat dit geen rustige dagen zijn als je in het dierbare 'bezit' bent van een paar kinderen.

Die zijn natuurlijk helemaal door het dolle heen en je hebt dagen, zo niet weken, nodig om ze weer enigzins op rit te krijgen, naar zoveel verwennerij door de opa's en oma's (waar zijn ze anders voor hé) en vergeet vooral de hyperactiviteit van al het snoep en kleurstof die ontstaat niet! Lang leve de onderhandelings (lees: omkoop) methode. Tja het beloven van een ijsje als ze braaf uit de draaimolen komen zonder te gillen doet wonderen.

Oke, misschien niet zo pedagogisch verantwoord, maar wel zo rustig!

Ook voor Frank was het feest, op zaterdagavond ging hij om 20.30 gezellig het dorp in samen met Christiaan en Esther, en kwam om ongeveer 01,15 behoorlijk aangeschoten weer thuis. Niks aan de hand normaliter, even een nachtje slapen en dan is alles weer oke. Jaha dat zou ook zo gewerkt hebben, mits niet dat Frank wel 4 verschillende soorten bier door elkaar had gedronken en dus wakker met een fikse hoofdpijn!

Gelukkig dat paracetamol is uitgevonden, en na samen met de kids op stok te zijn geweest 's middags was iedereen weer helemaal topfit! Nouja aanspreekbaar dan............

Al met al was het weer een geslaagd volksfeest (godzijdank was het maar twee dagen) en kunnen we ons nu weer opladen voor volgend jaar!

Hallootjes!

In navolging van een groot deel van 'interactief' Nederland, hebben wij nu dus ons eigen Blogje!

HiepHiepHoera!

Het is net een soort van 'geboorte en daar hebben we met 3 kids ondertussen wel ervaring mee lijkt me zo.

Maar voor diegene die hier 'toevallig' terechtkomen zal ik even verklaren wie we NIET zijn:
-We zijn dus niet beroemd, dus geen Bauertjes, Frogertjes, of Tokkies.
-We zijn niet van koninklijke of adelijk bloed.
-We zijn niet rijk
-We hebben geen spannende beroepen
Kortom eigenlijk we zijn maar heel gewoon en zelfs wel een beetje saai misschien. In ieder geval wel 'lekker' burgerlijk.

Nou genoeg leuk gedaan, hier komt dus even korte uitleg wie we dus WEL zijn:

Wij zijn de familie Sonderen en we zijn met zijn 5-jes.
Namelijk Frank 31 jaar, Marloes 29 jaar , Luuk 3 jaar, Nina 2 jaar en Tygo 0 jaar.

Frank is de hoofdkostwinner en werkt in Zutphen als Woonondersteuner.
Marloes (ik zei de gek) is 'between jobs' en nu dus thuisblijfmoeder.

Nou veel plezier met het lezen van onze wel en wee op dit Blogje!
(alleen voor de mensen die nog geïnteresseerd zijn natuurlijk.....)